Güzel Denilince... Şiiri - Turgut Çakır

Bir varmış, bir yokmuş
Günün birinde güzel bir kız varmış
Kız her gün pınar başına gelir
Türküler söylermiş
Yine türkü söylediği sırada
bir atlı gelmiş
güzel kızı görünce aklı gitmiş
Kız delikanlıyı görünce
aşık olmuş
Bir gün davul zurnalar çalmış
bir ilan okunmuş
güzellik yarışması yapılacakmış
kazanan padişahın kızıyla evlenecekmiş
Güzel kime denir?
Her insanın özlemi üstün güzelliktir
Üstün güzel ruhta bulunur
Ruhu temiz olana insan denir
İnsan en güzel biçimde yaratılmış bir varlıktır
Ruhu temiz olan insan kavak ağacına benzer
Kavak ağacı güzel insan için en güzel örnektir
O öyle bir ağaç ki, boyu gökyüzüne uzanır
Dosdoğru yükselir gökyüzüne
İnsanın özlediği üstün güzellik bu
Üstün güzelliğe sahip olan insanın serveti onurdur
onuruna dokunan olursa
insan kükremiş aslan kesilir
Herkes bunu böyle bilmeli
kimsenin namusuna, onuruna dil uzatmamalı
Onurlu insan önce kendine saygı duyar
sonra insanlara
Birileri insanların namusuna uzanıyor, duyuyoruz
onuru ve şerefiyle oynuyor
ateşle oynuyor
Onlara söylenecek en güzel söz şu:
Eline, beline, diline sahip ol!
Yarışma sonucu açıklanınca
pınara koştu güzel kız
delikanlı da
Birbirini seven iki ruh bir oldu