Güzel Çocuklar Şiiri - Sedat Döleksöz

GÜZEL ÇOCUKLAR
Aynı acıklı rüyayı gören
Günahsız çocuklardık.
Ekmek arasında yokluğu bölüşen
Sokakta yaşayan,
Temiz menbalardan temiz su içen
Sokaktan beslenen, sokakta düşleyen
Temiz çocuklardık.
Düşünce yere dişini sıkan
Yine de gururundan ağlamayan
Vakur çocuklardık.
Bu münbit toprakların gür başakları gibi
Dimdik ayakta dururduk.

Aynı havayı içen susuz çocuklardık
Kanatsız uçabilen özgürce
Kurşun gibi atılan boşluklara
Toprağın aziz kollarında yeşeren
Islak tenlerine yerleşen
Bir ab-ı hayat gibi ölümsüz
Kaygısız çocuklardık.
Bir yaz güneşinin savrulan yelesi gibi
Göklerden yere savrulurduk.

Aynı toprağı seven aşık çocuklardık.
Tumturaklı lafları bilmeyen
Canı yanan sertçe, kanı akan mertçe
Sevmeyi topraktan alan cömertçe.
Ne güzel çocuklardık.
Bayram girince dünyayı yaşatan
Eli öpülesi çocuklardık.
Toprağa girene bir köşede ağlayan
Gözü yaşlı çocuklardık.
Toprak gibi mukaddes,
Toprak gibi aziz bu hamurda
Aç yüreklere ekmek olurduk.
Biz, ne güzel çocuklardık.
S.D.