Güzel Çocuk Şiiri - Sefer Keskin

Bu çocuk sensin.
Biliyorum.
Çünkü,
Seni izliyorum,
Senin sessizliğini.
Sessizce,
Köşemde seni izliyorum.

Daha dün sokakta gördüm seni öylece.
Hiç büyümeyen çoçuklar gibi,deli dolu gönlünce.
Etrafına toplamıştın,mahallenin yaramaz çoçuklarını
Kimi eteğinden tutmuş,kimide çekiyordu saçlarını.
Bir ara gözlerini gördüm,buğulanır gibiydi gizlice.
Ben bir hayaldim,yetişemedim,baktım kaldım öylece.
Biri iterken, sen yere düşünce,
Kucağındaki gülleride gördüm böylece.
Yerden dönüp baktın,yine böyle gülümseyerek,
Elini uzattın,elinde bir gül.
'Al arkadaşım ' al dedin yine böyle sevinerek.

Sen ne güzel çocuksun böyle,
Ne kadar saf,ne kadar temiz ve ne kadar güzelki yüreğin;
Üzülsende söylemedin, ağlasada gözlerin,yansada yüreğin.
Sen yine güldün,güller verdin,gülücükler verdin herkeze.

Sen güzel çocuk;
Ben sana geldim sessizce.
Masal değil anlatdığım.
Ben seni gördüm.
Seni izledim gizlice.

(04/02/2008)