Güzel çiçekler güzel şarkılar da durur,o

gövdesine sarılan kuru sarmaşığı
gövdesi genişledikçe içine hapseden
ardıç gibi saklıyor acılarını,o

melek geçti oynayan kuşların telaşıyla
rengarenk anıları avutan,o

o,yüzündeki çizgilerde gezinen çocuklar
göz yaşlarıyla arınmış taç yaprakları
aslan ağzı
begonya
mimoza
sepetlerden kalp almalara düşen
mahzun fulya, o

demin zulası
şeb’in karası
Bingöl’lü şaşkınlık
Kadıköy’ün eski halleri,o
onun elleri

güzel çiçekler güzel şarkılar da durur,o
ellerini ellerimden hatırladığım
ılık kahkahalar atan ateşbaz,o

bir şehrin şen boylu çıkmazında
rivayettir,o
yüzler ellerdeymiş kadar ukdedir biraz,o
kuş çeşmesi kadar şıkır mıkır
düş oğullar kadar,kızlar kadar biraz

kapı arkasındaki aynanın tafrasıdır
bir güldü mü çiçekler düşüren, o
çağrıldığında gümüş ziller çalan
mavi bir tenhada sihrin ve küfrün
amentüsü, o
annem diyesim geliyor
yüzünün atlasını okudukça dalgın
çarşambayı cumaya bağlayan gece
annem diyorum
annem işte,o
kül mü duman mı oyununda hep
ateş olan.o.
safir tenin en saf uzantısı
zümrüt enlem ametist boylam

ne anlatsam az gelecek nidası.o
kimi sevsem sevme hovardası
sevmenin elifbası
annem benim.o.