Gönlümde açan bir çiçek iken,
Neden beni hep üzersin sen?
Bilemeyip seni incitti isem,
Neden beni hep üzersin sen?
Varlığımı senin dünyana çevirmişim,
Gönlümü, aklımı sana vermişim...
Bilesin artık esirin olmuşum,
Neden beni hep üzersin sen?
İste ne var ise gücümün yeteceği,
Sana canım feda, yeter ki mutlu ol!
Uğrunda bilsem ki öleceğimi,
Üzme beni... güzel ceylanım!
Senin yanında ruhum durgunlaştı,
Gönlüme bir hal oldu vurgunlaştı...
Elim kolum düştü yorgunlaştı,
Üzme beni... güzel ceylanım!
Kayıt Tarihi : 3.7.2006 21:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!