Bilmem ki ne diye ısrarda gönül!
Dolaşır dikenli dallarda gönül.
Toz pembe rüyada sanır kendini,
Avunur yalancı sevdada gönül.
Ne umar ki bilmem, bilmez mi boşa!
Sanki nesli bitmiş düşmüş telaşa! ..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta