Güzel bebeğime Şiiri - Fatih Fatih 2

Yazıyorum senin sevginle,
Ölüyorum aşkından.
Görmüyorsun, vazgeçtim sandın senden.
Sevdim kalbimle, ruhumla, aşkınla.
Ne kadar seviyorsun diyordun,
Dünyadaki toz taneleri kadar diyordum,
Güneşteki ateş kadar diyordum,
Aşkından bayılacak kadar...
Aşkından göz yaşlarım kalmayacak kadar.

Ah güzelim aşkım, kolay mı sandın?
Bitti mi sandın her şey?
Her şeyim sen iken,
Kolay değil...
Gözlerinde kaybolurken,
Seni incitmemek için kılı kırk yararken,
Gözündeki yaş damlasını öperken,
Senden vazgeçmek kolay değil.

Ama vazgeçtim.
Gözündeki yaşa, uykusuz kalan gözlerine,
Kırılan kalbine dayanamayarak vazgeçtim, gülüm.
Vazgeçtim, ben iyi bir insan değilim.
Seni hak etmeyerek vazgeçtim.
Seni üzdüğümü anladığım an vazgeçtim.
Ama sevmekten bir an bile vazgeçmedim.
Vazgeçtim senden ama senden geçmedi şu kalbim.

Kaybeden benim,
Kazanan sen ol.
Her şey senin olsun göz bebeğim.
Benimle kaybettiğin zamanlar senin olsun.
Gidiyorum ben,
Yalnız senin için.
Saç teline dünyaları verdiğim güzel bebeğim.
Bu şiir yalnızca sana,
Bal yanaklı güzelim.
Kendine iyi bak.

Gidemiyorum.
Vazgeçemiyorum senden.
Göz yaşların bana geçti bu sefer.
Üzüntün bana geçti.
Acıların, benimle olan hayallerin,
Kaybolan zamanların.
Bana karşı yaşadığın hayal kırıklıkların.
Nasıl vazgeçeyim senden?
Aşk sensin,
Tüm güzellikler, ışığım sensin.
Düştüğümde kaldıran sensin.
Kalbimin asıl sahibi.
Gidemem senden. Ama söylemem sana.
Biterim, sönerim ama aydınlatırım seni.
Kendimi yakarım, ışığın olurum.
Susadığında göz yaşlarımı dökerim önüne.
Filizlenirsin, o zaman tekrar dönersin hayata.
Dönemesen de iyileşirsin biraz.
Sana verebileceğim her şeyi veririm.
Ama ben olamam artık,
Biz olamadığımız gibi.
Güzel sevgilim, senden gittiğimi sandın.
Aslında ben hep sendeydim,
Sen de bende.