Ne de güzel ayrılmışlardı;
Kırmadan, dökmeden
Ve hiçte ses etmeden.
Oysa kırmayı, dökmeyi,
Bağıra-çağıra kavga etmeyi,
Ne de çok seviyorlardı;
Hatta birbirlerinden de çok…
Zaten ayrılıkları da bu nedenleydi.
Gelinen mevsim itibarıyla;
Ne kırıp-dökecek,
Ne de bağırıp-çağıracak
Bir şeyleri kalmamış;
Kırıp-dökmekten bitap düşmüş,
Bağırıp-çağırmaktan sesleri kısılmış
Ve bundan mütevellit,
Güzel olan ne varsa kaybolup gitmişti;
Onca hır-gür arasında...
Kayıt Tarihi : 14.10.2014 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!