Güzel Aylin Şiiri - İsmet Anik

Bir kız tanıdım daha küçük yaşta
Koşup oynuyor saçlar dağınık başta.
Terstir ayakkabılar düz giyilmez
Çamurlarla oynar yüzü hiç gülmez.
Bir çift mavi bilye gibi gözleri
Maviş maviş bakardı gündüzleri.
Aylin'i küçükken böyle tanırdım
Bu büyümez böyle kalır sanırdım.
Ağacı dikenli elime batar
Demek gül, gül ağacında biter.

Yıllar sonra karşımda güzel bir kız.
Seherde batmayı unutmuş Yildız
Burası Vaha mı? sanki çöldeyim
Gazal gördüm, tarlfsiz bir haldeyim.
Geçerken bana göz ucuyla baktı
İçime bir çift mavi Yildız aktı
Ah! bu bizim mavi gözlü cimcime
Şimdi yandı, attığı kor; içime
Yıllardan sonra gördüğümde seni
Anladım yangınımın sebebini
Bir yangın ki söndürdükçe yanıyor
Bu yangına kalp nasıl dayanıyor.
Ben yansamda ısınmaz ateşimde
Ne sevdalar sürüklenmiş peşinde.
Dilim yetmiyor seni anlatmaya
Gözde cesaret yok sana bakmaya.
Bu güzellikle çıktınya karşıma
Bir anda Dünyam yıkıldı başıma
Beni hatırladımı bilmiyorum
Böyle hatırlasın istemiyorum.
O ağaç dikenlidir, çok can yakar
O gül ağacıdır onda gül biter.

Güzel AYLİN bir yudum su; bir içim
Yıllar sonra yine burkuldu içim
Bir yel gibi yanımdan geldi geçti
Eski tanıdık diye güldü geçti.

Dikenlidir can yakar kalbe batar
Anladım ki gül ağacında gül biter.
Nafile; giden yıllar geri dönmez.
Dönse'de yanarım yürek dayanmaz.
Hatırandır içimde bıraktığın acı
Acırsa acısın yok ki ilacı.