Güzel anam Şiiri - İzzettin Bilgin

Anam güzel anam,
Hasret kalmy?ym evime,
Korkuyorum etrafymdaki dikenlerden,
Anam güzel anam.

O güzel mübarek ellerinden öpmek,
Seni doya doya görmek isterim,
Evimden ayrylmak istemiyorum,
Anam güzel anam.

Buranyn insany, so?uk,
Senin gibi bana bakan yok,
Bazen kalbimi yakar bu ayrylyk,
Anam güzel anam.

Burasy Adyyaman gibi de?il,
Bazylaryna, mecburi hüküm e?il,
Kötü oldu?unu görürlerse derler sefil,
Anam güzel anam.

Ba?ymdaki yaralar gittikçe ço?alyyor,
Bazylary erke?im diye ba?yryyor,
Bazylary da adabyna uymuyor,
Anam güzel anam.

Yollar uzak oldu, yakyn de?il,
Gündüzler ak?am oldu, sabah de?il,
Bu kyz beni sevmedi, bildi?in gibi de?il,
Anam güzel anam.

Sendin beni tek anlayan,
Her zaman durumuma a?layan,
Beni bu rezilli?in içinde, hayata ba?layan,
Anam güzel anam.

Burada hayat denen bir ?ey yok,
Beni anlayan tek bir Allahyn kulu yok,
Ynsana insan gibi davranan yok,
Anam güzel anam.

Ben de bazen bilmeyerek seni üzerdim
Ve de gurbete gitti?imde,
Suçu kendimde bulurdum,
Anam güzel anam.

Sensin izzeti nefsine hâkim olan,
Bize bu zorluluklarda hayat bulan,
Hayatymyza kazanç sa?layan,
Sensin güzel anam.

Anam yine sizden ayryyym,
Günler bana yzdyraby tattyrdy,
Bekliyorum bu gurbetin bitmesini,
Anam güzel anam.

O güzel yemeklerini özledim,
O güzel sözlerini özledim,
Bana olan ?efkatini özledim,
Anam güzel anam.