Hayat tecrübelerim bana nasıl yaşamam gerektiğini çok acı bir şekilde öğretti...
Meğer insan en büyük kötülüğü kendisine yaparmış.
Seveyim derken acıyı,
İyilik yapayım derken nankörlük görür,
Ve ardı bitmeyen hâyâl kırıklıkları.
Varlığınızdan haberi olmayan insanlara değer-kıymet vererek ne ruhunuzu ne de bedeninizi yorun...
Ne bir eksik ne bir fazla,
Bu hayatta herkes aynada göründüğü kadardır...
Şunu unutmamak gerekir asla üzülen sen olmamalısın...
...ve bu saatten sonra ;
Yol vefa bilenle,
Sevgi kıymet bilenle,
Sohbet dost meclisiyle...
Kayıt Tarihi : 18.12.2024 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı sınavlar olsun Özdemir bey.
TÜM YORUMLAR (1)