Güze Övgüler Şiiri - Cüneyt Gültakın

-bir-

bütünü parçada saklarsın
meyvenin içinde tohumuyla
aşağıda yine sen varsın
ve ateşle havayla suyla
toprakla gelen sonbaharsın

-iki-

bir çiçeğin üstünde aşktım
baharda şenlik güzde meyve
evrene sarılan sarmaşıktım
neşeydim tanrısal bir selde
bedende toprak özde ışıktım

-üç-

yorgunluğun rengi
sarıdan kızıla geçiş
güzün şu kahverengi

çiçekten çıkıp meyveye
kahverengi bir yolculuk
aşkı deneye deneye

-dört-

bahar denir buralarda
büyük bir döllenme
büyük şenlik ya da

bir araya gelir doğa
tamamlanmak için
yücelmek için daha

adı güz olur sonra
çoğalır yeryüzü
yeni çocuklarla