Güzdü Şiiri - Eflatun Yüzbaşıoğlu

GÜZDÜ
güzdü
yağmur yağıyordu
evlere, sokaklara
uzaklardaki yalnızlıklara
uzun bir yazın sonuydu

çocuklar geçiyordu
çığlık çığlığa
aramızda
bütün dünyanın sessizliği
bir sel gibi akıyordu

çocuklardı ardı ardına
çocuklardı ağır çekim
düşen bir gül gibi
ağır çekim
değdiği yeri yakıyordu

çocuk yüzleriydi
yaklaşınca
yaklaşınca dağınık
yaklaşınca uçkun
bir resim oluyordu

vurgun yemiş gibi dilsiz
uzak yalnızlıklarda
çelimsiz
dokunsan kırılacak
bir çiçek üşüyordu

çocuklardı
köyler gibi uzak
uzak bakıyordu
aramızda
bütün dünyanın sessizliği
bir sel gibi akıyordu
(1999)