Turnalar yerlerine martılara bırakmış
Karıncaların hepsi yuvalarına çekilmiş
Yeryüzü sanki limon sarısına boyanmış
Gökyüzü de sanki, kirli griye boyanmış
Yine güz mevsimi geldi havalar soğuyor
Hasretinden, beti benzi gittikçe soluyor
Neredesin görenler seni ondan soruyor
Adın anıldıkça, şair derin derin soluyor
Ağacın sararan yaprağı, bir bir dökülüyor
Hasretten şairin saçı da tel tel dökülüyor
Gözyaşları sel olmuş, deryaya dökülüyor
Hisleri yaprak olmuş semaya götürülüyor
Şair Bayram, hasretinden kor gibi kavruluyor
Yaprak döken rüzgarla, sağa sola savruluyor
Şairin cemalini görenler, O'nu hasta sanıyor
O hasretinden sanki yüreğinde çay demliyor
Gün geçtikçe şairin beti benzi limonlaşıyor
Gören dostları, onun bu haline çok şaşıyor
O senin hasretine rağmen yaşamaya çalışıyor
Belli ki o bunu dostlarının duasıyla başarıyor
B.TUNCA/13.11.2001-11.35
Kayıt Tarihi : 14.12.2001 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!