Güzçiçeğim Şiiri - Hatice Eser

Güzel bir sonbahar akşamıydı
Seninle aynı hayatı
Paylaşma kararı aldığımız
İstanbul yorgundu insanlar bitkin
Biz ise tam tersine
Aşkın verdiği coşku vardı içimizde
Hayatamın yaşama nedenisin
baharımsın
Ama sen benim güzçiçeğimsin
Dediğin anı unutamıyorum
Nedir güzçiçeği diye sordum
Güz çiçeği ender bulunur.
Bu mevsimde çiçekler hep kurur
Birtek güzçiçeği açar dedin
Sonra kış geldi yaz geldi
Mevsimler birbirini kovaladı durdu
Biz hiç değişmedik
İçimizdeki şevk ve
Birbirimize olan sevgimiz
Sonra güzçiçeğin hiç solmadı
İlkbaharda solmasına rağmen
Hep diri hep canlı kaldı
Ama untmamalı ki
Ona sevgisini verip büyüten
Onu anlayarak sulayan
Onun kırılmasından korkan
Çok iyi bir bakanı var...
Eğer solmadıysam ve hep aynıysam
Bunu sen başardın.......

22.06.2006