Güz Yorgunu Yüreğim Şiiri - Fatih Çınar 2

avuçlarımda güz yaprakları döküyorum
ve sonbaharlar düşüyor sokaklarıma.
lodos esiyor şakaklarımdan, gözleri nemli.
titrek bir hüzün sarıyor göğü.
şehir uykuya dalıyor;
bir bana uzakta kalıyor, gecenin günü
Güz yorgunu yüreğim artık, aşktan hükümlü, anılara yükümlü...

bir esirin kalbi dizelerim,
suskun bir ırmak sanki...
suskunluğumun adı var elbet, edep şehrinde
suskunluğumsa hükümsüz yine sende...
ve bir unutuşun sadakası,
gözlerimde çiğ taneleri...
ve bir unutuşun faturası,
yürekteki güz yorgunluğu...

bembeyaz bir sayfaya yazılamayacak kadar kirletilmiş bir masumiyet saklı artık gözlerinde
ne yapsam arıtamam seni bu bulanık halinle...
derlerdi inanamazdım!
'her beyazın gölgesi siyahmış'

kahve tadında hüzünler bıraktın gölgende;
mahşere kadar açılmayacak defterlerimde.
adın ahirete kadar unutlmayacak.
acın ahirete kadar çıkmayacak...

sitem değil bu yaz(g) ı;
hani sitem desem!
sitem bile anlamını kaybedecek kadar anlamsız sende!
tenin bile renksiz artık;
çünkü sen kendi rengini seçtin!
renklerin bile sana dokunmaktan korktuğu boş bir çerçeve! ! !
Fatih ÇINAR