Güz Yarası Şiiri - Harun Tolga Peker

Ceketimin sol üst cebinde unutmuşsun
Giderken yaranı...

Biraz esrar kokuyordum,
Biraz radyasyon diş etlerimin arasında,
Kansere yenik düştü nefsim,
Bir duble vodka daha içsem,
Üstüme kalabilirdi sevgin...

Tıp her gün biraz daha geliştikçe
Ben bir paket daha fazla sigara içiyorum
Zamlanıyor bedenim,
Bütün tabancalar gök kuşağı,
Bütün papatyalar siyanür kokulu,
Ah, dili jiletten keskin sevgilim,
Ben seni en çokta mavi bir abajurun
Duvara yansıyan renginde seviyordum,
Özgürlükte...

Rengini annesinin karnından almış
Bej bir Chevrolette öpmüştüm seni ilk
Dudakların mordu,
Günlerden heyecan,
Televizyon ekranı gibi karıncalaştı yüzüm,
İçimde bir radyo frekansını tutturamama hazzı,
Ve bütün yerküre;
Kırmızı...

Bana biraz tiz ver,
Sonra bas,
Elini göğsüme
Ve gülümse...
Hayır,
Gülme!
Gülsen devrim olur ülkede,
Sevmek serbestleşir,
İntihara vergi alınır,
Dudakların gerginleşirse
Kırılır fay hattım,
Çaya zam gelir,
Devletin maskesi düşebilir,
Ya da boş ver hepsini,
Sen yüzüme gül,
Ben kader yüzüme güldü derim...