Güz Yaprakları Şiiri - Farettin Çakal

Güz yaprakları gibisin hey deli gönül
Dala mı küstün gönlün mü kırık
Savurur rüzgarlar yerden yere vurur
Kaybolur bir mechulde hey deli gönül...

Yollar mı uzak yolcu mu yorgun bilinmez
Dökülen göz yaşını kimseler silmez
Caddeler ıssız ışıklar donuk bir başka bugün
Şu deli gönül kimlere küskün söylemez.

Yine güz yaprakları gibisin hey deli gönül
Kopmuş dallarından binlerce yaprak
Gün geceye dönmüş ay küskün bakmakta güne
Bırak kendini ufkun sonsuz derinliklerine...