Güz Yaprağı Şiiri - Osman Deniz

Uzak dünyalardan yelken açıp da geldin
Demir attın yüreğimin yalnızlığına
İçerime doldun bir tütsü gibi
Baharat yüklü denizler tadında

Kucak kucak mavilikler getirdin
Gönlüme gökler berraklığında

Her sabah tutuşan şafaklardan
Bir tutam alevdi sanki gülüşün
Hüzün yüklü bir çiğ tanesi gibi
Akardı gözlerinden bakışın

Birer gamzeydi yanaklarında tebessüm
Bu aşkın aleviyle durulanmıştı gönlüm

Bir güz yaprağı gibi konuşurken gözlerin
Kanatırken yüreğimi sevda yüklü bulutlar
Sevmenin acısını taşıdım şu göğsümde
Bir aşktı saklandı, yüreğimin gizinde

Ve bir gün aldı rüzgâr, seni kanatlarına
Kırık, dik ve derin, bir deniz kaldı ardında