Güz Yangınım Şiiri - Taha Bilal Mustafa ...

Vedası esaret yüzünün
Anısında fısıldadım gölgeni
Düşün nefesiydi tenin
Kokusunu gözlerime yazardım

Gece uykusuz sabahlardım
Üşüyen ruhumun ayazında
Issız duygular kar tutardı.
Kalem elini uzatmazdı kalbimden

Kirli güvenin yankısıydı sözlerin
Limana ulaşmadan batan gemiydim
Dilimde kirlenen nağmelerdi ahı
Kıyısına yanaşamadım

Masaldı yıldızlar, anlatırdım gökyüzüm
Işığı sarmazdı hüznümü
Güneşi har duygularıma

Ecelim teninde canımı teslim edendi
Doğduğu gibi ölürdü
Sevda bahçelerimde

Hevesi çamurlara bulaşır niyetlerin
Aldandığım güvenler müstehzi
Rotasını şaşıran yüzlerde
Kötülüğün tınısında tanıştım aşkla
Yandım, yanıldım

Düğümler sürgün vuslata
Sığıntı sabırlara avuntulara
Sedasız dualarımda
Hissiz kaldı rüyalarım

Yalnızlaştım
Gözlerimde güz yangınım