Güz Yangını Şiiri - Yılmaz Miroğlu

siz, siz hiç sonbahar uğultusunu duymuşmusunuz
içinizde bir gemi kalkıp gitmiş mi
uzak yalnızlık limanlarına

o gün sonbahar uğultusunuda duydum
içimden bir gemi kalkıp gitti de
her zaman gidip uğradığım bir var idi
dün gene gittim uğradım
her zaman gidip uturduğum yaşlı meşe ağacının altında
yüzüm bitlise dönük gene uturdum
elimdeki Ahmet ARİFi karıştırırken
birden durdum durakladım etrafıma baktım
artık yoktu o yaz sabahlarındaki vızıltı ve hışırtı
artık ne bir kuşun cıvıltısı
nede bir arının vızıltısı vardı kulaklarda
büsbütün zail olmuştu
sadece hafiften esen zelal bir rüzgar vardı
yavaş yavaş esiyordu
dalları sallar durur
yaprakları savurur
narin bir kız parmaklarını andırırcasına
saçlarımı dağıtıp dururdu
birden gözüm semaya takılıp verdi
kapkara bulutlar parçalanmış
alev topu batmış
sema kıpkızıl bir renge bürünmüştü
fevkalade bir şeydi
temaşasına duyulmaz bir manzaraydı
semanın kıpkızıl rengine sendelen olmuş
hulyalara dalıp gitmiştim
birden uyanınca bütün ıslanmıştım
kalktım
yaprakların arasında kaybolmuş
eski kahverengi paltomu üzerime giyip
ince kıvrak patikadan eve doğru ilerlerken
gene durdum durakladım etrafıma baktım
bu doğanın küçük güzelliklerini bulup çıkarmayı Ahmet ARİFten
bu doğanın içinde bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçe yaşamayıda
Nazım HİKMETten bildik

3 haziran 1963 Nazım HİKMET gibi bir yazar hayata gözlerini yummuştu o günün ve bütün şairlerin düşüncelerini taşırken bir dilek diliyeyim sizin için umarım hayalleriniz yaşamınız olur