Güz Yalnızlığı Şiiri - Elazığlı Mustafa ...

poyraz esiyor
hava buz kesiği
martılar sevinçli
Üsküdar insan kalabalığı
beni güz güneşi vurdu
dudakları çatlatan poyraz
rahat bırakmıyor
üşütüyor daha çok
sis dalgası
denizin kokusu
rüzgarın acımasızlığı
ruhumu hançerliyor
yitirdiğim sevinçler inliyordu
salacak boyu
kız kulesi
deniz feneri
karşıda yarımada
Üsküdar beni avutuyor
yeşil mavi sahil
ağaç ağaç caddeler
insan insan mutluluklar
yığınla hikayeleri insanlar
kaldırımlar gülüyor yürüyorum
dinlemekte güzel
hem kendimi
hem hayattan sesleri
sebep sonuç
olup bitenleri düşünüyorum
gün boyu saatlerce
içinden çıkmak zor
çözümsüz denklemler
sorular mı hatalı
ben mi
iskeleye çıktı yolum
bir vapurun homurtusu
iskeleye akan kalabalık
güz soğuğu durmuyor
devam eden bir canlılık
bense ölümcül yalnızlık
yol biter
Üsküdar bitmez.

21.10.2021 / Üsküdar
mustafa kaya