Güz Yağmuru Şiiri - İlkay Coşkun

güz yağmuru

ceviz yaprakları kendini bırakır, ıtır kokuları serilir dörtbir yana
her eğlencede sözleşir asmalar, sıralı bağ bozumu güz geceler
gözlerde yanar döner mutluluk, nazenin sessizliğinde sonbahar
hüznün dargınlığını bozar fırça, sürme sürülür sahte cennetine

ilk kez sarılır gibi sarmaş dolaş
kokusu alnıma dolar sıcak nefesin
topaçlarım, rengarenk şekerlerim
uç uç çocukluğumun uğur böceği

büyük aşklar devleştirir asıl beni
yemin üstüne yemin bozarım yine
kınalı avuçta kızarır akşamgüneşi
al kırmızın konar dudak kenarıma

ışık ver karanlık yanlarıma baharınla
avucumda birikir gül kurusu sıcaklığın
zemheri uyanmadan çağır güneşinle
bayramı yaşatıp gönlüme vuslatı mı sula

bir tas çorba ve hırka edebiyatına
dayan ıhlamur yaprağım güz sana
yağmur sonrası serinliğinde üşüyüp
içime çektiğim ayazını sal

ağzına aşk sürülü balkaşığı mevsimin
buğday başağı ve üzümün hasadı şimdi
gözümü büyüten bakışlarım büyülenir
vurulur gözüne kirpiklerim yeniden

gül kokulu mevsimi seyre dalıp
şadırvanları doldurur ardıç önlerine
saklı düşlerimin küfesinde zamanı ıslatıp
çağırır kayıp düşlerimi, beynimde bindir bahar

gül açtır, güz mevsimi sanrıları biriktirme başıma
sorgusuz saplanır yüreğime sırların kör temreni
yağmur yüzlüm şimdilerde mevsim güz sana
susayan dudağıma su ver testinden
gülücüklerinle estir poyrazımı yeniden

İlkay Coşkun
01.10.2019