Güz vurdu beni, Şiiri - Ayşe Koçak 3

Erken gelen güzüm,
Geç gelen baharım,
Tüm önceliklerimden önce,
Tüm sevdiklerimden özel,
Doyamadan sevdama,
Döl vurdu beni.

Yıkılmış bir yuvadan çıkan enkazdı bana gelen,
Yalnız ve kimsesiz,
Yüzeysel birliktelikler kucağında üşüyen.
Isıttım sardım sarmaladım kendimce,
Günah, ayıp bunun neresinde.

Haram lokma değildin ki,
Niye takıldın gırtlağıma,
Helallik verip yaradan,
“Sev, koru, kolla” dedi.
Sen mi duymadın,
Yoksa ben mi yanlış anladım.

Kimse acıtamazdı inan,
Sevdanla doluyken kalbim,
Dokunamaz incitemezdi.
Şimdiyse korumasız,
Çünkü Güz vurdu beni…