Güz Vedası Şiiri - İbrahim Yılmaz

Aynaya bakınca anladım ki yıllar çok şeyler almış benden
Ruhumda baki kalan gerçeklerin hepsi bana hatıradır senden
Ben sana nasıl küseyim, evvelim de ahirim de hep sen varken
Ölümsüz bir sevda ile ben sana nasıl bağlandım bir bilsen.

Hüznüm de işittim, şakaklarıma inen toprağın susuzluk sesini
Nehirler kurumuş, bağışla Allah'ım toprağa yağmur buseni
İnsanlar daralmış korona acılarının girdabında kıvranırken
Ben nasıl mutlu olurum dünyada insanlar acı içinde yaşarken.

Pandemi yazı derken akşam gibi zamana dayandı güz vedası
Aşkın finali gibi kalbimizi bahtiyar eder hazan sevdası
Fersiz kalan yapraklar ağır ağır düşerek toprağa karışıyor
Hazanın habercisi eylülde sevenler sevgide aşkla yarışıyor.

Aşkın hicranı gibi ağlıyordu nehirlerde buharlaşan sular
Dağların yüzü solmuş yağmur duasına çıkmış dallarda kuşlar
Cayır cayır yanarken ormanlar, kurudu gözümüzde pınarlar
Bu nasıl vicdansızlıktır, yandı kül oldu doğada bütün canlılar.

Ben hazanın habercisi eylülde seni beklerken bu sahil şehrinde
Dualarım hep sanadır, sanadır sevdam ebedi aşkım kalp sevgimde
Varsın sararan gazeller mecalsiz kalıp toprağa düşüp karışsın
Hazan, var oluş gerçeğinin habercisidir baharda bir bakmışsın.

Varsın doğal dengesinde dönsün zamanın aynasında mevsimler
Evreni var eden gerçeğin hükmünde senin ihtişamını bir bilseler
Bir bilseler yerlerin ve göklerin dilinin gizemli tercümesini
Turda Musa niçin bayıldı? Kaç kişi biliyor cemalinin tecellisini.

Ben bu handa her gün sana koşarım nefes nefese sevgimle
Senden başka kimsem yok, sana naçar bir yolcuyum sevgilimle
Kuşkusuz hazan bir yılın finalidir yeryüzünün yanık bağrında
Anlayana hazan, mahşerin bir diriliş timsalidir aşkın baharında.

Ne olursun, sana olan ebedi aşkımı iblise uyup beni şirke bulaştırma
Sınavı çetin geçen Eyüp değilim ama, beni senden mahrum bırakma
Ben garip bir yolcuyum ezelden ebede giden senin sevdanın yolunda
Benden ve refikam'dan razı ol bana yeter, aşkının hazan akşamında.

Eylül 2020