Güz Ve Yalnızlık Şiiri - Mustafa Çaturoğlu

Çiçeklerle şarkı söyler,çimenlerle sohbet ederdin
Mavi sular aynandı,yüzün sarı yıldızlara aşina

Her şeyinle var olan dostlar
Beyaz yüzlü kırmızı tenli yandaşlar

Birden çiçekler sarardı,toprak soğudu
Sular karardı
Kayboldu yıldızlar ve her yer buz kesti

Aşk kabuğuna çekildi
Yalnızlık günlerin başladı senin....

Yalnızlık kaderin
Yalnız doğdun,yalnız öleceksin....

Yalnız olmadığında da kendinden uzaksın
Yalnızlık sensin,sensin,kendin...

Aç karanlık aç
Yaldızlı kartonlardan kuleleri
Korkuyla çağırsa da gözbebeklerim
Yine benim benle birlikteyim
Yine istek yok, acı yok
Hafıza yok

Bir karanlığın içinde; Işıldayan fenerler ülkesindeyim
Her söylenenin gerçek,her hayalin mücessem olduğu bir vadideyim
Kendi hayallerimin kralı
Kendi kendimin efendisiyim

Aşk var mı orada
Sevgi var mı
Acımak?
Ya uyku var mı
Sıcak var mı sıcak

Ne üzerinde yürüdüğün kader çizgisi
Ne yarın ne dün endişesi

Bir ben varım bu vahada soğuk üşümüş ruhumla
Bir de deli yalnızlık var yanımda,,,,,

Rüzgar ve ışık; Sıcak ve soğuk; Yeşil ve sarı
Fazla ve Az; Güzel Ve Çirkin
Nereden gelirse gelsin

Krallığım ilgilenmez bunlarla

Bir ben varım bu vahada üşümüş ellerimle
Üşümüş ve gözbebeklerim
Bir de deli yalnızlık,,,,,,