Güz Vakti Şiiri - Emine Polat 2

Bir yalnızlık buğulandı pencereme,
Karmaşık bir acı veriyor sessizliğim içime
Beklemek ya ızdırapların en büyüğü....
Kanadı kırık kuştan başka bir şey değil bu umut...
Kalp ki kırılmaya müsait...
Pişmanlık ki hep benim kalbime ait...
.........
Derin umutlar besledim içimin en ücra köşelerinde...
Gözlerimden yorgunluk süzülüyor....
........
-Uyuyorum biraz...Acılama bir uyku...
-Güz uykusundayım, sonbaharın serinliğinde, acının derinliğine inerek uykuya dalıyorum...
-Biraz da olsa geçiyor derin yaralarımın umutsuzluğu uyuyarak...
Güz vaktinin delici rüzgarları duvarı yalayıp geçiyor...
İçime soğuk ürpertilerden kalan üşüme misafir oluyor...
Gitmek bilmiyor,oturuyor hep içimin köşelerinde....
Şimdi;
Karanlık bir bulut çöktü üstüme,simsiyah....
Üşümem geçti, acımın acısı da....
İçimden bi ben çıktı...
Bedenim orda yatıyor....
-Doğru düşünmüşüm işte bütün acılar uyumakla geçiyor....