Güz Söylenceleri Şiiri - Yaşar Bayar

I/

/ah şu gözlerimden dökülen âteşin daha ne vakte kadar cereyan eyleyecektir? Şu yazıları yazdığım defter ile yazıhanemin üzerini ıslatmaktan başka hiçbir şeyi müfid olmayan gözyaşlarım. Menbaınız neresidir ki bila-fasıla cereyan etmektesiniz? (14 Eylül 1887) Şair Nigar Hanım’ın günlüklerinden /

II/

/Ben senin kalbini, sen benimkini yurt bildikten sonra, ülkelerimiz ayrı olmuş ne fark eder. Ben sende yaşıyorum, mevsimlerden ve zamandan habersiz, sen bende hüküm sürüyorsun... Orada mevsim yaz olmuş, hazana dönmüş bize sarsıntı vermiyor. Kalbimin aynasını sana tutunca mesafeler yitiyor ve bütün görkeminle beliriyorsun... Seni gönül aynamda görebiliyorsam, ayrılıktan, yurtsamadan söz etmenin anlamı yok. Ayrılık, pekiştiriyor sevdamızı. Sen orada benim için yaşıyorsun, ben burada senin için yaşıyorum./

III/

/vâızın nâr-ı cehennem dediği firkat imiş (Usûlî) /

Yağmurlarla ordayım, diye yazmıştın
Gelişinle evimiz aydınlandı, ne güzel
Gözlerinde sıcacık bir yaz günü ışığı
Bak kahvaltın yarım kalmış, hadi gel

İnce bir çocuk sesi alabildiğince hür
Pencere camımızda öylece kalakalmış
Boyun atkın sarın, yün eldivenini giy
Biliyorsun güz bitti, önümüz kış