GÜZ SENFONİSİ
I
ey esrik gülüşleri yorgun
göğü hüzünlü gurbet türküsü
bulutlarından tanırım seni
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Kırgın tarihinden tanırım seni, içime üşüştüğün gerçeğinden .Ey saçları gece mavisi düş, deniz alevi yalnızlığım gitme, gitme ey kimsesizliğim...Birazdan şeffaf sancılar doğacak, için için yakacak şafak, saçlarından akacak nergis kokulu kızları baharın ve sen filiz filiz yine bana yine göğsüme doğrulacaksın, sevdaya için için...Böylesi gitme beni benden, bak tende ışıyışı çırpınan çığlıkların, gitme beni böyle ortalarda bırakıp gitme, iki yana düşmüş ellerime, bana, gözlerime gelip gelip böylesi bakma...Yavruların gözlerine karıncaları çağırma ...Ah şehir yalnızlığın kıyılarına ışıyan sessizlik susma ,susma susturma ey kalbim...sevgilerimle Selami hocam...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta