Güz Sarısı Mevsimler Şiiri - Gülay Özd ...

Gurbet ellere giderken yorgun vagonlardan,
Bir tiz tren sesi ile vedalaştık.
Süzülürken simalarından göz yaşlarımız,
Bitmeyen ufuk çizgisinde uzakları izledik.
Bilinmezlere ugurlanırken sevdiklerimiz tarafından,
Vagonların kabinlerinde umut dolu yarınlarda kavuşmayı bekledik.
Güz sarısı mevsimler süzülürken bahara deniz nasıl da üşüyor.
Kurduğumuz hayaller gerçek olmasa da umut ile süsleriz yarınlarımızı.
Ölüm her an ensemizde bizi beklerken,
İçime sığmayan imgeler burkar yüreğimi durur.
Bir kuşun kanadında kalır yarına kurduğumuz mavi umutlar.
Gözlerim yarına kapalı,
Açsam mı açmasam mı bilmiyorum.
Kışı da yazı da garip bir mevsim.
Sabah olmuş akşam gelmiş kimin umurunda.
Beni mutsuzluğun ipinden kim alır anne?
Kınalı ellerinden öpesim gelir uzat elini anne.
Kimisi yaşlı, kimisi genç, kimisi çocuk...
Kimbilir hangi umut ile süslediler yarınlarını,
Gerçeğin ne olduğunu bilmedikleri halde nereye bu gidiş.
Büyümek sancılı bir zamanın ertesi değil mi?
Sesimi duyuyor musun derin kuyulardayım anne?
04.11.2024
~Gülay Özdemir ~