DErt dağlarının umut çiçeği,
Kurudu gittiğin güz mevsiminde!
Umut çiçeğinin tek içeceği
Kurudu gittiğin güz mevsiminde!
Duygu nehrinin o gür sesi sustu,
Ağlamak o vakit gerçek husustu,
Nehirdeki tüm canlı kan kustu,
Ağladı gittiğin güz mevsiminde! ..
Karada kasırga afeti çıktı,
Denizde dalgalar falezi yıktı,
Semadaysa güneş doğmaktan bıktı,
Son geldi gittiğin güz mevsiminde! ...
Günlük dert faizim birden katladı,
İçimdeki volkan tekrar patladı,
Başıma çöktü gök sanki çatladı,
Yıkıldı gittiğin güz mevsiminde! ..
Kalbimdeki yara sızlayıp azdı,
Kaderim hakkımda fermanı yazdı,
Azrail Suat'a sanki ayazdı,
Dondurdu gittiğin güz mevsiminde! ..
-SuaTizM-
(bu koşma, 6 artı 5 durak; 11li hece ölçüsüyle yazılmıştır)
Kayıt Tarihi : 29.12.2009 23:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Suat Kırçiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/29/guz-mevsimi-4.jpg)
çok güzeldi yazan yüreğe selam olsun
saygılar kaleminize
TÜM YORUMLAR (1)