Güz Manzarası IIIIII Şiiri - İbrahim Çel ...

omuzları çökük
belleri kuşaklı
mesli ihtiyarlar
köyodasında mangalı eşeleyip
“-daha zemherinin çıkmasınaaa
........ gün galdı”deyip
gün sayarlardı
Kocakarı Soğukları
Gökmehmet Karı
ve hatta martın dokuzu
üstüne bir muhabbet tuttururlar

“-vakıt bu vakıt, gari
gış gene bööyle bi gış
ganadı-ğırık göşmen guşun biri
kafileye katılamamış

çok geçmemiş tam böyle bi zehmeri
gapıya dayanmış
gar-boran fırtına, dipi başlamış
günlerce yeycek bişiy bulamamış
sağa-sola uçacak mecali de kalmamış

yalnız, çaresiz, acıkmış, üşümüş
artık yaşamaktan umudu kalmamış
Alla(hı) n onarcağı ya gari, deben-düş
parpılarkan bi terslik deliğinden
ahıra düşmüş
çok geşmemiş,
öküzün biri tam da bunun üstüne pislemiş

donmayı atlatmış,
damarlarına can gelmiş bunun
senin göşmen guş;
içinde bulunduğu durumun
vehametini unutmuş,
seninki o sevincinen, fehmine varmadan
“cik cik” deye ötmeye başlamış
evin kedisi geçmekteymiş oradan
bakmış bir yaralı guş, iştaa gabarmış
güpbedek üstüne çullanmış
sayasında öğünün birini daha savışdırmış