Güz Manzarası IIII Şiiri - İbrahim Çelikli

geceler uzdıkça uzar-
şafak sömezdi kış boyu
damlar diz boyu kar
çoktan sarardı,
döküldü,
kayboldu yapraklar
çırılçıplak kaldı diye ağaçlar
karla kaplanırlardı

güvercinler, sığırcıklar
kimbilir nerelerde saklanırlar
serçeler pardı aralarında
yağmurdan korunurlar
ne yer, ne içer kuşlar

ya tipide, rüzgarda kalmışsalar
yuvalarına nasıl ulaşırlar
etrafı kaplamışsa kar
nerede ne bulurlar
karınlarını nasıl doyururlar

kazara unutur yağmayı kar
güneş açar
gök yüzünü bir anda kuşlar kaplar
sanki bir demetlermiş gibi
aynı anda bir başka tarafa uçarlar
bir o, bir bu tarafa savrulur
bir o, bir bu yana yaslanırlar
ekinlermiş gibi