Hiç bitmeyen
Ardı arkası kesilmeyen,
Barut kokusu..
Yoğundu yine havada.!
Belki de
O keskin kokuydu
Göçmen kuşları
Mutsuz eden
Boyunlarını büktürüp,içlerini ürperten.!
Hergün
Ölüp ölüp dirilmektense
Bir kez ölmek..
Ya da yaşamak
Bir başka diyarlarda..!
Diyerek..
Bir şafak vakti.
Sabahın o en ıssız saatlerinde
Kara bulutlar altından sessizce geçip,
Düşe kalka..
Kimi açlıktan,
Kimi yorgunluktan,
Kimiyse..
o karanlık sularda
...........boğularaktan..!
azala azala..
Arş-ı alaya göçüp gittiler..
"Kalan sağlar bizimdir "
............... ....dedi kalanlar..!
Yine de..
İklimleri gibi insanları da soğuk
Buzdan heykellere..
Medeniyet beşiği sandıkları
O acımasız,o gaddar ülkelere,
Gururlarını bir kenara fırlatıp,
Sessizce biat ettiler.!
Nereden bilecektik ki
O vicdansızlar yüzünden
Günahsız yere bize de küstüklerini..!
Mahmut Mücahit Özdemir
Kayıt Tarihi : 14.11.2018 20:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!