Güz Kitabı Şiiri - Mesut Sütçü

Güz başlıyor bir yerden
Otobüs soğukluğu
Bekleme kuraklığı
Ellerim seni kanıyor

Sualim yok kimselere
Çocukluğuma bıraktım hepsini
Durup baktım, geride
Köşe bucak anı kanıyor

Dostluktur zahir
Yalnızken sokulan soğukluk
Üşüdüm ama sarıldım yine de
Kasım daha yeni kanıyor

Kitaptaki boş sayfayım ben
Üzülme kötü şansına
Çabucak çevir gitsin
Öykünün sonu kanıyor

Güz böyledir aldırma
Haşim'den bilir yanmayı
Pencerede her akşam
Gözlerim beni kanıyor

Tuhaflık yok bu işte
Dalıp gelmiştin bi gün
Çekip gittin şimdi
Bırak artık gönlümü
Gördükçe seni kanıyor.