Güz Kirpikleri Şiiri - Gürsel Çopur

Toprağa düşüyorum sessizce, adımlarım misali Bahar iri cüsselere küsmüş beni de görünce Bir kış akşamı çay buharıyla uyandığım zamanlarda Alnımı sıvazlıyor serçelerin bitmeyen korosu Yine de ben düşüyorum/üşüyorum ıslak kaldırımlarda Yüreğime ihtiyar bir diken batıyor ve acıtıyor Pervazlardan dökülen yağmur sarkıtları akıyor içime Bir kanat çırpınması oluyor gurbetteki çatımda Kiremitlerde yalnızlığın esamesi fısıldaşıyor Boşaltıyor kendisini gençlik hevesleri Sarılırken zifiri muammalara/ve bir gece daha Güneş uzaklaştıkça uzaklaşmak istiyor penceremden Bana son gelen ilham bu! Atamam kalemimi, Kırılıyor kalbim hasretini çekerken akıncı çamurlarının Bir deste sen bana gel muhabbet faslında Ayrılmayı yâr sayanlara hediye edecek sözüm yok…! Gürsel ÇOPUR