Güz Kırıkları Şiiri - Hasan Okursoy

GÜZ KIRIKLARI

Şıngırdar durur
Uzaklarda sesin
Solmuş bir resim
Konuşur uzun uzun

Alacasında
Sabah güzelliği
Temmuzda görünür
Kayısı sarısında solur

Çekilmemiş resimler
Yine unutulur gider
Sesin akşam akşam
Şıngırdayıp düşer

Islığımdaki çocukluğum
Şimdi o günleri deşer
Sarkar pişmanlığım
İçim dolar taşar

Geçmiş günlerim
Bir kırık testiden
Saflığım gençliğim
Pişmanlığım sızar
2
Bazen ormanım uğuldar
Kayıp olur umudum
Dağ taş buz keser
Duvarım çöker

Kimi anlatır?
Gölgesinde gurbet
Uzayıp giden yollar
Konuşup duran akşam

Geceleri orada
Düşlerim koşar
Bir buluttan buluta
Yağmurum sel olur akar

Bir uçuruma
Bir uçurumdan
Hüzünden başka
İnsan ne katar?

Kalanı akşam saklar
Gece perdesini çeker
Yalnızlık sığmaz odana
Eşik pervaz kapı susar

Çantada alfaben
Sıra üstünde kalem
Siyah önlük beyaz yakan
Kadriye öğretmeni arar
3
Yine şiirin
Kayıp kalemlerin
Giden arkadaşların
Okulun sınıfın kimi sorar

Neden?
Gittiği yerden
Kimse seslenmez
Geride anılar uğuldar

Şimdi orada
Akşam birden çöker
Yaşlılık bungun bungun
Yanında kalanları bakar

Hala bekler durur
Kalan yorgunluğun
Koparıp biriktirdiklerin
İçindeki kırıkların

Bazen de yolda
Ne varsa söylenir kalır
Gün gün uzaklar konuşur
Bir de o pişmanlığın sarkar

Bazen de
Güz kırıkları
Ağaç dallarında
Son yapraklarda hışırdar

Hasan OKURSOY
5 Kasım 2021
Yelki