* Güz Kokulu Şiiri - Fatma Doğan

GÜZ KOKULU
Darağacına asılmışım, biçare ruhum mahkum,
İflah olmaz bir saatin başıboş sarkacı gibiyim, salınıyorum.
zamanın kabuğu kırılmış bir kez tenimde,
giden gitti, kalan kaçıyor, benden bu mevsim,
Koyverdim kendimi, zamanın telaşına
kendime kendim bile yetişemiyorum.

Kırıldım, dağıldım, döküldüm, bu sonbaharda
Kalkar mı kolum kanadım yine eskisi gibi ?
İflah olmaz bir ağacın kuru dalları gibiyim,
çatırdıyorum.
Bir güz mevsimi kırdı geçirdi beni.
Bir güz güzeli esti savurdu beni.

Kayıyor avuçlarımdan artık senle bana dair her şey
son gülüşün bile süzülüp gidiyor hayalimden,
güz yağmurlarıyla.
kadife kelepçeli umutlarımı tutabildim, sadece esir.
Sallanırdık bir zamanlar gönül salıncağında
Bir senin kalbine bir benim gönlüme uçar konardık
Ne severdin, hazan güllerini, güz yağmurlarını
Güz seninle güzeldi, güze kokardık.
gülümserdi bize envai goncalar,
gülerdi yüzümüze ayva gamzeli şehir
Laciverte dönerdi kordon boyunda gecenin kirpikleri
turuncu akşamlarda açtıkça açardı gök gerdanını deniz
Bulutlar bohçalardı güneşi, çeyizlik bohçalara
Ne çok sevmiştik, birbirimizi o sonbaharda biz

Şimdi zaman kırıldı,
güz darıldı bize,
ben kırıldım sana,
sen sarıldın heveslere
Sen sekip gitmeseydin ceylan misali kurudu diye çayırlarımız
Daha ne masallar ekerdik,
ne şiirler biçerdik, aşkın viran bağından
yalan mı olduk şimdi, Talan mı oldu o bağlar
Avcıyken, vuruldum, av oldum uğruna.
Sen zalim aşıklar gibi çektin gittin umarsız
aşkla nefret arası boyutta, mayınlı bir hudutta bıraktın beni,
tutsak kaldı buğulu camlarda gözlerim
Sevmek ya da ölmek denen bu siperde
bir yanım delik deşik aşktan, bir yanım kurşun geçirmez cam, kinden.
yokluğun yağıyor yağmurlarla, sızıyor karşı pencerelerden
eve dönen ben değilim, kör kütük akşamlarda
kalbi kırık dökük, yorgun bir avcı
turuncu akşamlar dindirmiyor sarsa da acımı
çıkıp gelsen sislerin arasından güz güzeli
baksan ahu gözlerinle gözlerime , buğulu buğulu
Süpürsek zamanın kırılan güz kırıklarını
Süpürsen lacivert saçlarınla kırılan kalbimin kırıklarını
Sen bir ahu gözlü bir avcısın artık, ben tuzağına düşmüş av
Aşk ve nefret ülkesinin hududunda delik deşik olsam da
Kanat çırpıyor hala kadife kelepçeli umutlarım bir yerlerde
Çıkıp gelsen nefret ülkesinin hudutlarından, yeşil çayırlarıma
Uyanır mı kırık dallarımda ayva çiçekleri, güz gülleri?
Affedebilir mi Eylül, kırıldığım yerden zamanı?
Affedebilir miyim güz kokulu seni?
FATMA DOĞAN 04.09.2025/TURHAL