Güz Hüzün Yağmur 1 Şiiri - Muazzez Karad ...

ötesi bile suskun dağlarımın
yas mı tutar bu gönül uçtan uca
güneş mi doğar hayır
gelişine doğar ancak güneş
nereye baksam yağmur öncesi gözlerin
ne isterdim biliyor musun
bir çocuk gelse koşup uzaktan
bayram sevinçleri eteğinde
o minicik avuçlarında
uçurtmalar rengârenk
iki gönülde
iki büyük güneşle
güz ve yağmuru getirse
yüzünde seni anlatan gülüşlerle
seni haykıran sesiyle
çığlık, çığlık.

umarsız, hesapsız
sevinç yağmurları getirse yüreğime
yansa ışığı pencerenin
dolsa sokağı boş yüreğimin
ne oldu bana böyle
ne oldu yüreğime
tutuldu zaman
sustu rüzgar
hüzün sardı her yanı
gideni oldu evet
geleni neden yok
yağmurda unuttu bizi.

gül ardı zamanlardayım
yaprakların döküldüğü
suların çekildiği
dört yanımda dört gül dalı
dört mevsimin
terkettiği
zaman gidişinle durmuş
ayarı bozuk saatlerin
seninle sabah olurdu şehir
ışıl ışıl
ışıklar dolardı pencereme
sen hep benim için korkardın
ben senin

şimdi baş başayız
o ansız
o amansız korkularla
aynı odada aynı penceredeyim
saat sabahın yedisi
seni düşünüyorum
en çok saçlarımı severdin
ve kara gözlerimi
yüzünde nur var derdin
aynı odada aynı penceredeyim
güneş doğmuyor odama
perişan sana yazdığım şiirler
yere düşmüş dalından sarmaşık
seninle gitmiş
ne varsa sabaha dair
yüreğim suskun
saat sabahın yedisi
zaman tutulmuş
hep aynı zamanda yüreğim
hep son ayak sesinde.