Güz Hüznü Dökümü Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Saydım
Üç yüz altmış beş güne
Üç yüz altmış beş adet etmedi aldığım nefes.
Ölü günler suluyorum bir yeşil yaprak uğruna.

Göğüs kafesimde bir kuş uyuyor
Kapısı kuru bir dal
Odası soğuk.
Saçlarımdaki karları
Gözlerinin sonbahar rengiyle kürüyorum.

Yüzünü resmettiğim
Kardan çocuğun bedenine sarıldığımda anladım
İçimdeki soğuk odaya
Güneş hep kapıda kalacak.

Güz güneşi gülüşüm
Yüzümdeki hüznümü içime içime süpürüyor.
Hazanım, hazalım
Şu gözüken yeşil yapraklara serabım.