hüzünlü güz
geldiği yıl
bütün mevsimler kaçtı
mahsur kaldık
kar düştü yollara
kırılmış kalplerimiz vardı
tamir edemedik
bizi birleştiren yalnızlık
güz mevsimiydi
böyle bir gündü
çiğnenen yapraklar
yaprağından soyulmuş ağaçlar
yüzü yırtan soğuklar
kar çığlık çığlık
beyaz çöl
soğuk bir sonbahar
yaşlandığımı unutuyorum
sessizliğin güzelliğiydi
kar beyaz şehir
bir yanımız uzakta dağlar
bir yanımız
kar kahkahaları
unutturuyor yalnızlığı
akşam önü
kar beyazlığı ..
Mustafa kaya
30.01.2024
Kayıt Tarihi : 5.2.2024 22:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!