Güz Günlüğü Şiiri - Arif Cem Aydoğan

Yine bir son bahar günü
Arkama yaslanmış
Dağınık masamda seni düşünüyorum
Seni canlandırıyorum usumda
Karşımda yağan yağmurun
Sesinden bile ürken
Arka mahallenin yıkılmaya yüz tutmuş
Kırmızı tuğlalı evleri
Sarı yapraklaı ile ağaçlar,duruyor
Sonbahar artık tam olarak günlere yerleşti
Evlerin yalnızlığı ve ürkekliği bir kat daha arttı
Önümüz kış, dam aktarılmamış
Sevgi ister ağaçlar,budak ister
Sakımak gerek gözden
Evin damını aktarmak gerek
Korumak gerek bulutların gözyaşlarından
Havalar iyice soğumaya başladı
Evin halkını haklı bir teleş aldı.
Yakacak odun yok ısınmaya
Yiyecek ekmek yok karın doyurmaya
Yeterince umutları da kalmadı gelecek bahara..
Evlerin yalnızlığı ve ürkekliği bir kat daha arttı
Önümüz kış,dam aktarılmamış
Sevgi ister ağa...