Güz Günlerinde İstanbul

İstanbul
soğuk günlere açılıyor
düşüncelerim sık sık değişiyor
minik kedim şaşkın ve ürkek
bana bakıyor
gazete başlıkları dertli
yine trafik
terör ve töre cinnetleri
yine şiddet
sürekli ihanet
yine çatışma yine kavgalar
dışarıda kırgın bir hava
bahçeler renk festivali
sarı kurumuş yapraklar
dağınık küskün
hüzün yüklü ağaçlar
okudum okuyamadım
yarım kalmış kitaplar
dağınık bir odada karmakarışığım
soğuk serin bir gök
yağmurla iniyor
yeni umutlarla durmuyor
yağmur kokulu toprak başını kaldırıyor
bulutlarla sırdaş dağlara baktım
yer yer sis kaplı tablo gibi
arada bir duruyor sağanak
güneş çıkıyor bazı bazı yok oluyor
üşüyorum
bir şey çekmiyor canım
uzakta sahil tek tük insanlar
birkaç sandal keyifsiz
puslu bir sonbahar
ve biriktirdiğim sevinçler
bir bir döküldüler
bu ekim sabahında kurudular
İstanbul her mevsim hep güzel
insan nankör
hayat sürekli yenileniyor bin fırsat
insan aceleci ve şükürsüz
hep kaybediyor .

31.05.2024/ İstanbul