Güz Gülü Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Baharlara küskün gönlümde açan güz gülüydün,
Senden önce hayata küs gibiydim,
Güldün umudum oldun,
Ağladın hüznüm,
Ben seni kaybetme korkusundan,
Sevgimi bile söyleyemedim güz gülüm...

Sevgileri paylaştık seninle,
Şarkıları, şiirleri,
Ölümle ağladık,
Dostluklarla neşelendik,
Ama bilemedik bizi ayıran kurşunun,
İki yüzlü dosttan geleceğini,
Ve ayrıldık işte...

Bulutlar sitem olmuş gönlüme yağmış,
Yeşeren çile başakları bire bin vermiş,
Dostum, düşmanım, gelen, giden,
Hepsi gönlümde bir yara açmış,
Kalbim çile kaynağı, sözlerim dert pınarı,
Gözlerimden dökülenlerse ihanet kanları...

Sen ömrümün sonbaharında hayatıma giren güz gülüydün,
Sen solmadan ben tükendim,
Sana karşı beddua gelmez dilimden,
Gönlüme güzellikler kattın,
Dileğim hayatın mutluluk, bahtın açık olsun,
Elveda sevdiğim, dostum, arkadaşım, her şeyim elveda...