Güz gülü Şiiri - Ferhangi Şiir

Hiç bahar yaşamayan güz gülleri gibi
İçinde sen olmayan dünler gibi
Bazen şiir, bazen şarkı, bazen türkü gibi
Hasretinle yanıp yanıp tutuştuğum sensin

Uğruna ölüp ölüp dirildiğim
Hasretinle yollarını gözlediğim
Kor yangınlarda yansamda
Alev alev arzu ile beklediğim sensin

Üzgün ve en kederli anlarda
Şu gezdiğim dikenli yollarda
Baktığım heryerde, gül yüzünü gördüğüm
Yollarını gözlediğim sensin

Papatya bahçesindeki papatyalar gibi
Kırlardaki kızıl gelicik gibi
Bahçemdeki en narin çiçek gibi
Durup durup kokladığım sensin

Benden çok uzaklarda olsan da
Bazen hayalimde, bazen rüyalarıma girsende
Hasretinle içime dolsanda
Gönül dolusu sevgiyle, özlediğim sensin

Kararmış kalbimi ağartan
Benim yüzümü güldüren
Bir ışık gibi gönlüme doğan
Şu kara dünyamı aydınlatan sensin

Sensin o hasretini çektiğim
Sensin o yollarını beklediğim
Sensin o bahçemdeki güz gülüm
Binbir ümitle beklediğim sensin ...