Güz Gülleri Gibi Şiiri - Salim Erben

Kökünden koparılmış bir gül gibi
İçime düşüyorsun
Nar içi dudaklarda bir tebessüm
Yağmur yüklü bulutlar göçüyor
Dokunsam ellerine gözlerin ağlar
Dokunmasam alevlenir içim yanar
Güz gülleri gibi
Ha soldu ha solacak susuyorum
Susuyorum yargısız infaz
Parmaklık arkasında unutulmuş
Ömür sonu mahkümlar gibi
Ölü sessizliğinde susuyorum
Unuttum artık unutum serçeler gibi
Daldan dala sekerek sevişmeyi
Ey divane gönül bırak yakamı
Sancım var ruhum daralıyor
Serseri mayın gibi dolaşıyorum
Sayarak geçen günleri
Özlüyorum sıcak bir salep gibi
Son öpüşün düştükçe aklıma
Son gülüşün hala gözlerimde
İflah omaz artık
İflah omaz
Ateşinle yaktığın bu yürek
Sigara dumanı gibi içime çekip
Ciğerlerime doldurduğum nefese
Sevdalıyım sana sevdalı
Avuçlarımda olmazsa ellerin
İsyanım asidir akdağ gibi
Can bakışlı küheylan gülüşlü
Sensiz öldüğüm gecelerde
Şiirlere döktüm içimi hece hece
Gözlerinde duru suydu
baktığında aşk
Yağmursuz rüzgar tufansız seldi
Ağzının içinden öptüğümde
dilimi yakan dildi
Şimdi baykuş gibi yalnızlığım
Yüzüme vuran ilk ışık gibi
Gelip serilsen uykularıma
Her sabah
Arlanmaz bir aşk ile uyansak
Ve yeni güne yeniden merhaba
Yeniden merhaba desek olmazmı
Olmazmı be gülüm olmazmı