Güz Gülleri Şiiri - Erdal Koca

Artık bir ses vermiyor ne öteler ne gaip
Kim bilir nasıl kopar hayat denen ince ip
Köyümde anam garip bu şehirde ben garip
Bu altmış yıl ömürse! Boşa geçti ömrümüz
Hayatımda bahar yok ya kış oldu ya da güz

Buna hayat denir mi doğdum günden beri
Gönlüm kederle dolu! Elimde güz gülleri
Duygularım ya sarhoş ya başıboş serseri
İnan ki fark etmiyor ha gece ha da gündüz
Hayatımda bahar yok ya kış oldu ya da güz

Benim için zor lakin yazması söylemesi
Sevenim hiç olmadı yalnız aşkın hevesi
Hep ensemde hissetim ya ayrılık ya sesi
Tüm yollarım bir yokuş el âlemin ova düz
Hayatımda bahar yok ya kış oldu ya da güz

Bazen içimde sessiz duyulmayan feryadım
Hasret desen en içten, en derinden yaşadım
Dünya denen bu handa yürürken adım adım
Boynu bükük çilekeş ya da say ki bir öksüz
Hayatımda bahar yok ya kış oldu ya da güz

Hangi dalda gül varsa diken elime battı
Mutluluk yaşamadı her an hasreti tattı
İçim savaş alanı duygular mevzi hattı
Hep karanlık içinde ışık olmaz önümüz
Hayatımda bahar yok ya kış oldu ya da güz

14.7.2015

http://erdalkoca.com/2015/07/guz-gulleri/