Güz Gelmiş Şiiri - Nebahat Ünal

Güz gelmiş
Yaşama
Yaşamak sensiz, sessiz, ve serin.
Acıyı, kederi, umudu ve sevinci, paylaşıp.
Mutluluğu, merhabaları çoğaltmanın,
Hayatı selamlamanin zamanı,
Güz gelmiş.
Gündelik yaşam, okuduğum kitaplar,
Bugünkü kuşakların yabancı olduğu yaşamlar.
İnsani duyguların, değer yargılarının,
Etik anlayışın var olduğu,
Bilincin yüksek, olduğu zamanlar.
Güz gelmiş.
Apansız,
Ölüme çeyrek kala.
Hayatı, aşkı ararken,
Şarkılarda, türkülerde.
Gülümseyişi yüzüne takılı kalıp.
Güz gelmiş
Yaz bitmiş, gün akşama dönmüş.
Hayaller daha güçlü acılarımdan,
Sevdam daha tutkulu hüzünlerimden,
Sevinçlerim daha umutlu kederlerimden,
Ve hayat şiir gibi akıp gidiyor içimden,
Güz gelmiş.
Yağmurun düşmesini
Tohumun çiçeğe dönmesini bekleyerek
İçimde sımsıcak bir bahar taşıyarak,
Hayalleri, umutlara katıp.
Sevinçleri sabah tazeliginde büyüterek,
Hayatı taze bir çicek gibi,
Yakamda gezdirirken.
"Asi ve mavi" bir türkü mırıldanırken,
Güz gelmiş.
Nebahat Ünal