Güz Gelende Şiiri - Kemal Doğanay

Dağda bahar havası yolda keklikler öter
Gel naz etme güzelim bu ömür birgün biter
Senin için yıllardır v erdiğim emek yeter,
Al şu sazı elimden çalmak istemiyorum.

Gördüğün rüyaları hayra yor diyordun ya
İnandım bizim için dönmüyor artık dünya
Yaşadığımız hayat bizim için bir rüya,
Verdiğin hiçbir şeyi almak istemiyorum.

Ne gecem belli benim ne gündüzü ararım
Her aklıma geldikçe hatırını sorarım
Gideceğim buradan kalmak değil kararım,
Kurbanlar adasan da kalmak istemiyorum.

Narın içinde narı gördüm kaç kere siyah
Günler gelip geçiyor yaşlanıyoruz Eyvah!
Yalvarma yeter artık dilimden düşmez o vah!
Her gece rüyalara dalmak istemiyorum.

Geçti bütün seneler geçti yaşanan ömür
Ağlamaktan her gece gözlerim oldu kömür
Birgün diyorum mutlak bozulacak bu mühür,
Gelesin diye haber salmak istemiyorum.

Ayrı kaldığım yıllar içimde acı benim
Daha toprak olmadan çürüyor işte tenim
Bozuluyor vücutta sağlam denilen genim,
Çürüyüp kara toprak olmak istemiyorum.

DOĞANAY’ım her bahar içimde nehir çağlar
Gidenler gitti zaten kalanlar bize ağlar
Tanrı’dan dileğimdir yıkılsın karşı dağlar,
Güz Gelende her sene solmak istemiyorum.