Güz Fiili Şiiri - Rizvan Yıldızhan

-Ö. Faruk Dönmez’e-
Göçen evler altından
göçebeler çıkar bilge
Yaban fena, ölüm çoban
Canlar mezara gebe
Belki şimdi veya akşama…

Tabutlarda butlar
Çaputlarda putlar
Çölün ağzında dua
Nil’in dudağında bereket ve sanduka,
sandukada masum bebe
Ve unutmalar altında sevda
yağmuru her çağda
Bulutlar çağında umutla çim
Bozkırdan çöllere
Can gülleri o biçim.

Güllere değer makas,
Dalından aşağı olgun meyveler;
Zamansız göçlerle
Bahara çok yas…
…
Duydum ki çöle güz gelmiş
İlgi çekici bilgi
Vur ha vur da esnesin demir
Güz, suçlu gülmedir
ve hayat bölmedir
arzu kuşlarını azat et kıştan önce
Kışın aklını kemir…

Emirlerden bir emir
İlhamını çölden alır Fuzuli,
Ve Kays’ı yetiştirir Leyla bahçesinde
Çöle kendini kilitle ki,
Özgür kal gür esintilerde.
Çağın çığlığı duyulmamak içindir
İndir gözlerini,
Ayakucuna indir.
Geçişli fiiller köprüdür, geç
Edilgenlik çok geliyor kalbimize
Dönüşlü bir fenadan göç zamanı
İsimler çoğul ve sıfatlar suç,
Göçebelik güç,
Göçebelikten eve göç;
Aş zamanı ve gül
Güz fiili gibi dökül…
Baki kalma, Faruk kal;
Hem hoşça bak zatına,
hem hoşça kal…